واکنش عملکرد دانه و فعالیت منبع ارقام گندم (triticum aestivum) به تنش کمبود آب اعمال شده بعد از گرده افشانی

مقدمه گندم مهم ترین گیاهان زراعی در جنوب غرب ایران است که در طول دوره پر شدن دانه، دارای بارندگی اندک و دمای بالا می­باشد. تنش خشکی ممکن است در سراسر مراحل رشدی گیاه رخ دهد اما تأثیر آن بر کاهش عملکرد درصورتی که بعد از مرحله­ گرده افشانی رخ دهد بسیار زیاد است. بر این اساس، انتخاب ارقام متحمل به تنش خشکی در آخر فصل یکی از جنبه های مهم در تولید گندم است. در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری که دارای شرایط تنش گرما در انتهای فصل می­باشند، ژنوتیپ­های گندم معمولاً با محدودیت منبع مواجه می­شوند. از طرف دیگر، در شرایط متفاوت آبیاری، پیشنهاد شد که تعداد دانه در هر سنبله و تعداد سنبله در واحد سطح، حساس­ترین اجزای عملکرد گندم به شرایط تنش خشکی می­باشند. در استان خوزستان، در اواخر فصل رشد و در مرحله بعد از گرده­ افشانی گندم معمولاً کمبود آب رخ می­ دهد؛ بنابراین، برای تولید پایدار محصول، انتخاب ارقام متحمل به تنش خشکی آخر فصل، ضروری است. بر این اساس، در تحقیق حاضر کوشش شده است ضمن بررسی اثر تنش خشکی آخر فصل بر فعالیت منبع، عملکرد و اجزای عملکرد دانه ژنوتیپ­ های گندم، متحمل­ترین ژنوتیپ به شرایط تنش خشکی اعمال شده بعد از مرحله­ گرده افشانی، معرفی شود. مواد و روش­ ها آزمایش در سال زراعی 85-1384 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی شهرستان اهواز، ایستگاه گلستان، به صورت کرت­های خردشده بر پایه بلوک­های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید، به طوری که رژیم های آبیاری (i1: تیمار شاهد یا آبیاری کامل و i2: قطع کامل آبیاری بعد از مرحله­ی گرده­افشانی) در کرت­های اصلی و ژنوتیپ­های گندم (چمران، s-78-11، a، s-80-18 و s-82-10) در کرت­های فرعی قرار گرفتند. در تیمار شاهد، بوته­ ها در طول فصل رشد با میانگین فاصله آبیاری 10 روز آبیاری شدند. به منظور بررسی میزان محدودیت منبع، تیمار حذف سنبلچه (حذف 50 درصد از سنبلچه های یک سمت سنبله و سنبله­ های دست نخورده)، در خطوط نیم­متری از خطوط کاشت دوم و پنجم اعمال شد. پس از محاسبه وزن هزار دانه در تیمار شاهد (سنبله های دست نخورده) و حذف سنبلچه، میزان محدودیت منبع بدین صورت تعیین شد که وزن دانه در تیمار قطح سنبلچه بر وزن دانه تیمار شاهد تقسیم شد. سپس عدد یک از حاصل آن کسر گردید و عدد بدست آمده در 100 ضرب شد. در مرحله­ی رسیدگی، پس از حذف اثرات حاشیه ­ای، عملکرد و اجزای عملکرد دانه اندازه­ گیری شدند. یافته­ ها  بیشترین عملکرد دانه در رقم s-80-18 در شرایط آبیاری کامل به دست آمد. بااین حال، رقم اخیر در شرایط تنش کمبود آب کمترین عملکرد دانه را تولید کرد، به طوری که در شرایط تنش خشکی عملکرد دانه­ آن حدود 31 درصد کاهش یافت. ژنوتیپ s-78-11 بیشترین تعداد سنبلچه در هر سنبله و تعداد دانه در سنبله را در شرایط آبیاری کامل تولید کرد اما در هر دو تیمار آبیاری، کمترین وزن هزار دانه را داشت. این رقم با کاهش چهاردرصدی عملکرد دانه، نسبت به تنش اعمال شده بعد از مرحله گرده ­افشانی بیشترین مقاومت را نشان داد. بیشترین و کمترین میزان محدودیت منبع به ترتیب  به ژنوتیپ دیررس s-78-11 (4.19 درصد) و ژنوتیپ زودرس s-80-18 (5.10 درصد) تعلق داشت. بااین وجود ژنوتیپ­ ها، به جز ژنوتیپ دیررس s-78-11، ازلحاظ آماری در یک سطح قرار داشتند. محدودیت منبع در شرایط تنش خشکی نسبت به شرایط آبیاری مطلوب 50 درصد افزایش یافت. در شرایط تنش خشکی به جز ژنوتیپ دیررس s-78-11 تمامی ژنوتیپ ها در یک سطح آماری قرار گرفتند. بااین حال ژنوتیپ دیررس s-78-11 با 26.4درصد و ژنوتیپ زودرس s-80-18 با 9.3 درصد به ترتیب بیشترین و کمترین محدودیت منبع را دارا بودند. نتیجه ­گیری بیشترین کاهش عملکرد در شرایط تنش خشکی در ژنوتیپ s-80-18 مشاهده شد، در حالی که ژنوتیپ s-78-11 مقاوم­ترین ژنوتیپ در برابر اثرات تنش خشکی بود. در تمامی ژنوتیپ ها، به جز ژنوتیپ s-80-18، محدودیت منبع در شرایط تنش خشکی نسبت به شرایط آبیاری مطلوب افزایش یافت.